Do imanja uz merdevine preko nedovršenog mosta
Gradnja betonskog mosta između leskovačkih sela Donje i Gornje Krajince, koji treba da poveže poljoprivrednike sa njihovim njivama, započeta je prije 15 godina i ubrzo potom zaustavljena, pa prilaza mostu nema ni sa jedne strane.
Mještani, koje je ekipa Anadolu Agency (AA) tamo zatekla, penju se i silaze trošnim merdevinama.
Prizor neobičan – masivan most sa betonskim stubovima izgrađen je nad rijekom, ali do njega, ni od njega, nikakav put ne postoji.
Na pješačke staze ljudi se penju direktno sa livade, uz stare drvene merdevine visoke sedam metara. Tu svakodnevno prelaze svi koji imaju neko imanje “s one strane Južne Morave”.
Takvih je, tvrdi mještanin Jovica Tošić, mnogo jer, kako kaže, njegovo selo Donje Krajince ima na stotine kuća, a skoro svaka ima zemlju na suprotnoj obali.
– Prelazi se nekada i preko vode-
“Taj most zlata vredi. Ma to je za pet sela, ne za jedno – Gornje Krajince, Zloćudovo, Mrštane, Nomanica, čak i Manojlovce, oni imaju most, ali ovde imaju vinograde i ovde im je bolje”, priča Jovica koji preko Morave ima tri hektara pod kukuruzom i pšenicom.
Hoće li ovaj šezdesetosmogodišnji poljoprivrednik imati ikakve koristi od pšenice, kako se požalio, zavisiće samo od rijeke.
Preko mosta, uz napor i rizik, on, njegova porodica i drugi mještani idu pješice, nose hranu, vodu i sitan alat, ali ne mogu i težu mehanizaciju. Ako se rijeka povuče, preko nje će proći kombajn i žetva će biti moguća, u suprotnom – sve će propasti.
Do imanja na drugoj strani rijeke, govori Jovica, vodi i jedan zemljani put dug dvadesetak kilometara, ali je toliko loš da kombajn ni preko njega ne može.
“Kad je mala voda, gazimo pješice i prelazimo traktorima. Inače, prelaz drugi nemamo. Tamo je put propao, ne može da se prođe. Nema kuće koja s one strane rijeke nema imanje. Sigurno tamo ima 300 hektara obradive zemlje. Ja imam farmu tamo, ali džabe je imam. Moram tu u selu da čuvam ovce”, priča Jovica.
Kao što on ne koristi svoje zgrade pogodne za farmu, mnoge njegove komšije odustale su od obrađivanja zemlje.
– Dugotrajno čekanje-
Odgovora na pitanje kada će izgradnja mosta i pristupnih saobraćajnica biti nastavljena, u leskovačkom Javnom preduzeću “Urbanizam i izgradnja” nema. Tamo kažu da su Republička direkcija za puteve i Opština Leskovac 2002. godine potpisale protokol kojim je bilo definisano da Republika učestvuje sa 85 odsto vrijednosti investicije, a da preostalih 15 posto plati Opštine Leskovac.
“Stalo se sa izgradnjom iako je bio potpisan i ugovor sa izvođačem iz Beograda. Tadašnja Republička direkcija je preuzela obavezu, ne samo da plaća 85 posto, nego i da izradi glavni projekat na osnovu kog bi se izvodili radovi, da vrši stručni nadzor. Oni su vodili glavnu priču, a nasljednik Republičke direkcije za puteve je Javno preduzeće Putevi Srbije”, kaže generalni direktor tog preduzeća Novica Nikolić.
Sudeći prema njegovom objašnjenju, mještani bi na ovaj most mogli da čekaju još dugo.
“Nemamo nijedan zahtjev Mjesne zajednice da je to toliko prioritetno. Jeste, postoje ljudi koji imaju potrebe i oni nam se obraćaju, ali na kraju, u Gradu Leskovcu se dosta gradi i postoje prioriteti koje moramo da isfinansiramo i završimo, a ovako nešto bez učešća države… Izdvojiti 65 miliona dinara, koliko treba da bi se most završio i uradili prilazi, stvarno nije malo”, priča Nikolić.
Nakon brojnih protesta tokom protekle decenije, nezadovoljstvo ovom situacijom mještani su iskazali i natpisom na samom mostu: “Dokle da čekamo? Ovako Srbija pomaže razvoj sela i poljoprivrede”.
