James Stavridis
Bivši komandant NATO-a: Putinov novi front u ukrajinskom ratu je na Balkanu!
On navodi da ovo “trubulentno” područje na jugoistoku Evrope obuhvata četiri stabilne članice Sjevernoatlantskog saveza: Hrvatsku, Albaniju, Crnu Goru i Sjevernu Makedoniju
Bivši vrhovni komandant savezničkih snaga NATO-a i admiral u penziji James Stavridis u autorskom tekstu navodi da ruski predsjednik Vladimir Putin “gura propagandu” i podstiče “vjerske sukobe” u Bosni i Hercegovini i na Kosovu kako bi odvratio NATO od rata u Ukrajini.
“Tokom historije Rusije, carevi su tražili načine da dominiraju onim što su nazivali “bliskim inostranstvom” svog rasprostranjenog carstva. U današnjem svijetu, ilegalna invazija predsjednika Vladimira Putina na susjednu Ukrajinu slijedi taj strateški pravac”, navodi Stavridis u tekstu za Bloomberg.
On smatra da je logično polaziti od toga da bi Putin, u slučaju da pobijedi u Ukrajini, usmjerio svoju pažnju na Moldaviju, “sljedeću stanicu na putu ka istočnoj Evropi – i gdje je rusku separatističku enklavu, Pridnjestrovlje, već okupirala Rusija”.
“Atraktivan cilj”
Međutim, Stavridis upozorava da je u blizini još jedan “veoma atraktivan cilj” za Putina – Zapadni Balkan.
On navodi da ovo “trubulentno” područje na jugoistoku Evrope obuhvata četiri stabilne članice Sjevernoatlantskog saveza: Hrvatsku, Albaniju, Crnu Goru i Sjevernu Makedoniju.
“No, Kremlj ima oči na drugim ‘nagradama’: Srbiji, Kosovu i etnički podijeljenoj državi Bosni i Hercegovini”, navodi on.
Zatim objašnjava kako on smatra da bi Putin mogao “nastojati da proširi ruski uticaj i potkopa angažman Sjevernoatlantskog pakta i Evropske unije u ovom važnom kutku Evrope”.
Stavridis navodi da dobro poznaje ovaj region iz svojih dana u NATO-u i služeći generalno kao američki vojni komandant u Evropi. Naveo je da je služio tokom balkanskih ratova kao kapetan razarača na obalama bivše Jugoslavije, “provodeći blokadu oružja protiv njenog agresivnog režima”.
Dalje navodi da je kroz godine upoznao većinu visokih lidera u regionu, uključujući predsjednika Srbije Aleksandra Vučića, bivšu predsjednicu Hrvatske Kolindu Grabar-Kitarović i predsjednika bh. entiteta Republike Srpske, Milorada Dodika.
Raspad Jugoslavije
Stavridis objašnjava historiju raspada Jugoslavije, navodeći da je “u nevjerovatno krvavim balkanskim ratovima između 1991. i 2001. ubijeno do 105.000 ljudi, od kojih su mnogi civili”, te ističe kao primjer genocid u Srebrenici 1995. godine.
“Tenzije ostaju između rimokatolika u Hrvatskoj, pravoslavaca uglavnom u Srbiji i muslimana u Albaniji, na Kosovu i u BiH. Putin nastoji da iskoristi ovu nedovršenu historiju. On zna da će, ako zemlje članice NATO-a budu ponovo uvučene u ulogu policajca na nemirnom Balkanu, one biti odvučene od svog fokusa na podršku Ukrajini”, navodi on.
Objašnjava da još uvijek ima nekoliko hiljada vojnika mirovnih snaga NATO-a na Kosovu, te da je prošle godine vojska Srbije prešla u stanje visoke pripravnosti. Navodi da su incidenti na sjeveru Kosova primorali NATO da pošalje nekoliko stotina dodatnih mirovnih snaga.
“Putin jasno ohrabruje Srbiju da izvrši pritisak na vladu Kosova koju podržava NATO”, ističe on.
Dalje navodi da Putin također “radi na destabilizaciji klimave vlade Bosne i Hercegovine” te objašnjava strukturu države.
“Najiskusniji politički akter je Dodik, koji je blisko povezan s Moskvom. Čak mi je prije deceniju govorio o potrebi da se Republika Srpska otcijepi, čime bi se zemlja efektivno uništila. Njegov odvojeni dio bi se tada ujedinio sa samom Srbijom, stvarajući veliku srpsku državu, što bi Putin sa zadovoljstvom podržao”, piše Stavridis.
Zatim citira svog bivšeg oficira za planove, penzionisanog kontraadmirala Marka Montgomeryja, koji mu je jednom prilikom rekao: “Ovo je ista vrsta izazova s kojim smo se suočili prije deset godina — Putin ima koristi od paljenja vatre drugdje u Evropi, pokušavajući da oslabi kredibilitet NATO-a i odvratiti nas od podrške Ukrajini”.
Odgovor Zapada
Stavridis navodi da Zapad ipak ima mogućnosti da na ovo odgovori.
On smatra da je, za sada, malo vjerovatna ideja o raspoređivanju NATO bataljona u Ukrajini.
Međutim, smatra da je povećanje broja trupa koje su sada raspoređene na Kosovu i odgovaranje na “nemire koje Putin pokušava da podstakne”, moguća opcija koja “ima strateški smisao”.
“To bi bio primjer efikasne regionalne podjele napora unutar alijanse: zemlje NATO-a na Balkanu i u blizini (npr. Grčka i Italija) mogu se fokusirati na taj region. Istočnoevropske i nordijske članice mogu prednjačiti u naporima u Ukrajini. Velike zemlje na zapadu — Francuska, Njemačka, Velika Britanija i SAD — imaju dovoljno resursa da budu uključene u oboje”, predlaže on.
Upozorava također da, pored slanja snaga za održavanje stabilnosti, NATO “mora imati na umu da Rusija koristi takozvani hibridni rat”.
“Putin je dobar u korištenju društvenih medija, kampanja dezinformacija i proruske propagande da stvori tenzije izvan svojih granica”, ističe on.
Smatra da bi NATO trebao da koristi vlastite informativne mreže da “razotkrije i suprotstavi se ovim lažnim narativima”.
“Ako Rusi odluče da povećaju ulog, mogli bi koristiti sajber napade na električne mreže i druge vitalne ciljeve na Kosovu i nesrpskim dijelovima BiH. To bi stvorilo zabunu i povećalo društveno nezadovoljstvo. NATO može da obezbijedi bolje sisteme sajber odbrane balkanskim saveznicima i prijateljima”, navodi on.
Na kraju također ističe da postoje ekonomski podsticaji koji se mogu koristiti za suprotstavljanje ruskom angažmanu.
“Srbija očajnički želi članstvo u EU, kao i Bosna i Hercegovina. Njihovi lideri žele da budu u mogućnosti da se angažuju sa Zapadom i izbjegnu sankcije”, navodi on.
“Ambasador Srbije u SAD nedavno je napisao pismo u kojem tvrdi da Srbija želi samo mir. Srbi mogu pokazati da su iskreni odbacujući Putinove manipulacije i dozvoljavajući Zapadu da ostane fokusiran na svoj najveći izazov: ruski nemoralni rat u Ukrajini”, dodaje na kraju, prenosi N1.