Banjalučki profesor tvrdi: Povelja Kulina bana je srpski dokument

Profesor na Akademiji umjetnosti Univerziteta u Banjaluci Luka Kecman istakao je da bi u ovoj godini trebalo da budu obilježavane dvije velike godišnjice – 800 godina autokefalnosti Srpske pravoslavne crkve i 830 godina od izdavanja čuvene srednjovjekovne povelje Bana Kulina, koja predstavlja dokument srpskog jezika i pisma, te srpskog kulturnog nasljeđa.

Kecman je istakao da je Povelja pisana 29. avgusta 1189. godine dvojezično, na latinskom i staroslovenskom ćirilicom, srpskim narodnim jezikom.

“Ovu povelju bosanski Ban Kulin izdao je dubrovačkom knezu Krvašu i građanima Dubrovnika. To je, tako se danas tvrdi i veruje, najstariji diplomatski akt kod svih južnoslovenskih naroda i država. Izdat je u četiri primjerka na pergamentu, najvjerovatnije u pisarnici bosanskog bana koja je bila u Dubrovniku”, naveo je Kecman u pisanoj izjavi.

On je istakao da je to povelja darovnica kojom bosanski ban daje velike privilegije i slobode trgovanja na “tlu Bosne i na čitavom prostoru srpskih zemalja”, kao i izvanredan politički kontekst od značaja za istoriju.

“Dva primjerka povelje se danas nalazi u Dubrovačkom arhivu, a treći najstariji ili original se od 1840. godine nalazi na Odjelenju slavistike pri Ruskoj Akademiji nauka u Sankt Peterburgu. Četvrti primjerak, po svemu sudeći i najstariji, nije sačuvan niti je pronađen”, naveo je Kecman.

On je naglasio da je Kulinova povelja definitivno dokument srpskog jezika i pisma i dokument srpskog kulturnog nasljeđa, ali da, nažalost, tako ne misle određeni politički ekstremi dnevne politike, kao i neki nazovi naučni krugovi u okruženju.

“Blizu 200 godina na sceni je panbošnjačka i panhrvatska euforija svojatanja ovog dokumenta, kao i niza drugih. Sve se prisvaja, otima, krivotvori i falsifikuje na štetu srpskog jezika i pisma, ali i erodiraju se i omalovažavaju glavni atributi srpskog identiteta /himna, zastava, grb…/, ali prije svega jezik i pismo”, naveo je Kecman.

On je istakao da je za Bošnjake to njihov “rodni list”, “lična karta”, dokument pisan na “bosančici” i stvar “bosanskog narodnog jezika”, te da na temelju ovog dokumenta i jedni i drugi dokazuju da su oni sukcesori nad bitnim vrijednostima srpskog nacionalnog bića.

“Sudbina ovog dokumenta još je nedovoljno ispitana, sa mnoštvom proizvoljnih i netačnih kvalifikacija. Ostali su sve do danas nepoznati pravi kradljivci i oni koji su širili lažne vijesti. Nova istraživanja i saznanja do kojih se došlo, sada s pravom rehabilituju ruskog konzula Jeremiju Gagića, mitropolita sarajevskog Đorđa Nikolajevića i čitav niz srpskih prvaka koji nemaju nikakvog udjela u krađi i rasprodaji blaga iz Dubrovačkog arhiva”, naglasio je Kecman.

Tek sada se, istakao je on, može govoriti o istini i o putevima kojima su mnoga dokumenta, zajedno sa ovom poveljom, nestala u vješto organizovanoj pljački u Dubrovačkom arhivu.

“Povodom ove godišnjice kod Bošnjaka se piše na stotine lažnih napisa koji nemaju veze sa istinom i naukom, za razliku od našeg srpskog nacionalnog korpusa koji ćuti! Ovim tekstom pozivam sve da se prisjete one Njegoševe: `U pamet se braćo Crnogorci /čitaj Srbi/!”, naglasio je Kecman.

On je ukazao na najnovija istraživanja profesora Zdravka Malbaše o ovoj povelji i zakulisnim radnjama u knjizi pod naslovom “Prvi srpski Codex diplomaticus”, te istakao da su upravo podaci koji se nalaze u knjizi u velikoj mjeri sadržani u ovom tekstu.

U jeziku jednog naroda pohranjeno je svo njegovo pamćenje, istakao je Kecman i ukazao da se samo jednom živi u godini kada se obilježava 800 godina od osamostaljenja i priznanja Srpske pravoslavne crkve.

“Pitaće nas pokoljenja, kako ste to obilježili? Umjesto odgovora, moraćemo se zacrveniti!”, naveo je Kecman.

Profesor nasilnik?!

Inače, ime profesora Luke Kecmana vezuje se za skandal “vezivanja svojih učenike i fizičkog maltretiranja i kažnjavanja”.

Ovo se, prema informacijama i dokumentima koje je objalo udruženje “RestartSrpska”, dešavalo 1988. godine u Osnovnoj školi “Jožef Atila” u Novom Sadu, kada je Kecman, tadašnji apsolvent Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, stupio u radni odnos na određeno vrijeme, zbog privremenog bolovanja koje je uzela Angelina Janjin, redovno zaposlena u školi.

Kecman je u radni odnos stupio 1.2.1988. a iz istog istupio tri sedmice poslije, 23.2.1988.

Kao formalni razlog prekida radnog odnosa, navodi se povratak Angeline Janjin na radno mjesto. No, iza toga stoji mnogo ozbiljnija priča.

Protiv Kecmana je 23.2. pokrenut Zahtjev za pokretanjem disciplinskog postupka, u kojem piše da je utvrđeno je da je “nastavnik Luka Kecman 19.2.1988. za vrijeme petog časa fizički kažnjavao učenike VIa odjeljenja VEZIVAJUĆI IM KANAPOM RUKE I NOGE, i time učinio povredu radne obaveze…”

Iz uprave Osnovne škole “Jožef Atila” potvrđena je autentičnost ovih dokumenata i svih navoda koji se u njima nalaze.

Profesor Luka Kecman je poznat i po tome što je bio simpatizer i član mnogih partija u vlasti ali i opozicionih političkih partija. Na njegovom repertoaru našle su se Srpska radikalna stranka, bio je među osnivačima Srpske napredne stranke, a danas je član Odbora za kulturu Gradskog odbora SNSD Banjaluka.