Kako su se beogradski rokeri iz kamiona borili protiv rata 1992.
“RIMTUTITUKI uživo na kamionu u Beogradu!!!!! Snimak sa kamere koja je bila sa nama na kamionu. PREMIJERA. Paribrejkers, EKV, Električni orgazam LIVE. 8 Mart 1992.”, napisao je Srđan Gojković Gile podijelivši ovaj snimak, koji će mnoge natjerati da se naježe.
Savremenike, jer dijele taj momenat u kojem su rokenrol heroji podigli glas protiv beznađa u koje je zemlja srljala, ali i mlađe generacije, koje su odrastale na toj “legendi”, pišu 24sata.rs.
Te 1992. počela je opsada Sarajeva i cijela Jugoslavija je krenula da puca po šavovima. I dok se situacija zatezala sa svih strana, mladićima pristizali vojni pozivi, a veze među ljudima pucale, u Beogradu je grupa muzičara riješila da podigne svoj glas protiv svog tog besmisla i bezumlja rata, otvoreno se suprotstavivši vlasti i ratno-huškačkom izvještavanju državnih medija.
I to opasna ekipa muzičara – bend Rimtutituki okupio je članove tada najuticajnijih rokenrol bendova – Partibrejkersa, Električnog Orgazma i EKV-a. Zoran Kostić Cane, Nebojša Antonijević Anton, Borko Petrović, Srđan Gojković Gile, Goran Čavajda Čavke, Zoran Radomirović Švaba, Ljubomir Jovanović Jovec i Milan Mladenović udružili su snage i preuzeli na sebe ne samo “osvješćivanje” Beograđana, već i slanje poruke mira širom Jugoslavije. Ona je bila spakovana u pjesmu “Slušaj ‘vamo”, za koju su muziku uradili Milan, Anton i Gile, dok je tekst napisao Cane.
“Među prvima smo im pokazali srednji prst… Mir, brate, mir, to je bila jedina solucija u to vrijeme za nas”, ispričao je Cane.
Bez dozvole za javni nastup, spakovali su opremu u kamion i krenuli da kruže ulicama Beograda uživo nastupajući i šireći slogane kakvi su “Mir, brate, mir”, “Ispod šljema mozga nema”, “Manje pucaj više tucaj”… Prolaznicima su dijelili i letke, bedževe…
Drugi koncert, za koji je dobijena dozvola, organizovan je na Trgu Republike u Beogradu, kad su učesnici poslali poruku vlastima “SOS – mir ili ne računajte na nas!”, tražeći zaustavljanje rata u Bosni i Hercegovini.
Znamo šta se sve dešavalo poslije. I znamo da muzika iz kamiona nije uspjela da nadjača ratne pucnje. Ali, “Slušaj ‘vamo” ostala je “himna” pobune, dokaz da je bilo onih koji to nisu željeli da prešute, da je bilo onih koji su se u jednom užasnom vremenu borili za zdrav razum i ljudskost…
“Moja prva i najveća želja bi bila da se probudim i da ustanovim da je 1990. godina i da kažem: Uh, al sam nešto ružno sanjao” (Milan Mladenović).
