Priča o njemačkom gradiću čiji su mještani nakon rata oduzeli sebi živote

Na kraju Drugog svjetskog rata, širom Njemačke su se dešavala masovna samoubistva u manjim gradovima i selima, a jedno je ostalo upamćeno zbog brojnosti nastradalih civila. Međutim palo je u zaborav.

U gradiću Demmin, koji se nalazi u njemačkoj saveznoj državi Mecklenburg za samo 72 sata samoubistvo je izvršilo oko 900 civila iz straha od onoga što bi mogle da im urade sovjetske snage kad dođu u njihov grad, piše Viralnova.

Kad su trupe Crvene armije umarširale u Njemačku, mnogi civili su se plašili za svoje živote. Do kraja aprila 1945. godine sovjetske trupe su polako pronašle put ka Demminu.

U 1920-im i 1930-im godinama Demmin je prepoznao rast desničarskih nacionalista. Veći dio grada je bio dio Njemačke nacionalne narodne partije, civili su bojkotovali Jevreje i njihove prodavnice, a grad je čak prodao i sinagogu i pretvorio je u salon namještaja. Još prije nego što je počeo rat, većina Jevreja nije mogla slobodno da se kreće ulicama.

Nacistički zvaničnici, policija, oružane snage nacističke Njemčke i mnogi civili su odlučili da napuste grad prije dolaska Crvene armije. Kako su se sovjetske snage približavale gradu, njemačke oružane snage su srušile dva mosta koje vode do Demmina kad su se povlačili iz grada ka bezbjednijem mjestu.

Grad je uglavnom bio okružen vodom, pa je rušenje bilo logičan potez, ali i zbog toga onda mnogi civili nisu mogli da napuste grad. Većina njih je okačila bijele zastave iznad ulaznih vrata svojih domova, međutim bilo je i onih koji su bili odlučni u tome da pokušaju da se bore sa sovjetskim trupama.

Jednog dana, stigla je vijest da je nacistički vođa, Hitler, umro.

Hiljade sovjetskih vojnika je krenulo da pljačaka kuće i između 30. aprila i 2. maja 1945. godine, više od 80 posto grada je bilo uništeno. Sovjetski vojnici su silovali i ubijali, a zatim grad spalili do temelja.

Stotine ljudi je strahovalo, ne zbog toga što će da umru, već zbog zvjerskog načina na koji će im biti oduzeti životi. Zato su odlučili da sebi presude i spase se od patnji.

Ulgavnom su skakali u duboku vodu ili su se vješali po drveću. Većina tijela je sahranjena zajedno u masovnu grobnicu. Kada se rat potpuno završio razaranje u Demminu i masovna mučenja, ali i samoubistva bili su tabu tema za članove komunističke Vlade Istočne Njemačke.