Pripadnica francuskog Pokreta otpora umrla u 103. godini

Yvette Lundy, pripadnica francuskog Pokreta otpora koja je preživjela strahote nacističkih koncentracionih logora nakon što je pomagala Jevrejima da pobjegnu iz okupirane Francuske, umrla je u dobi od 103 godine, saopćile su u nedjelju vlasti.

Najmlađa od sedmoro djece iz poljoprivredne porodice u regiji Épernay, Lundy je bila profesorica u školi tokom okupacije, a radila je i u gradskoj vijećnici, što je posao koji joj je omogućio da se pridruži mreži otpora poznatoj kao Possum Escape Line.

Od 1940. dobavljala je lažne dokumente za Jevreje, muškarce koji su bježali od nacističkog programa prisilnog rada STO u Njemačkoj, i izbjegle ratne zarobljenike koje je njen brat Georges krio na svojoj farmi.

Ali Gestapo ju je uhvatio u junu 1944., uhapsivši Lundy, tada 28-godišnjakinju, u njenoj školi.

Bila je zatvorena u Ravensbrucku, nekih 80 kilometara sjeverno od Berlina, jedinom kampu rezervisanom za žene i djecu, piše AFP.

Lundy nikada neće zaboraviti dehumanizaciju koju je tamo doživjela od samog početka, kada je bila prisiljena skinuti se ispred SS policajaca.

– Tijelo je golo, a mozak je paralisan. Poput rupe ste, rupe u kojoj je velika praznina, a ako pogledate oko sebe praznina postaje sve veća – rekla je Lundy.

U intervjuu u francuskom dnevnom listu Le Parisien 2009. godine, rekla je: “Nikada neću zaboraviti vriskove i plač u noći od žena koje su izgubile svoju djecu.”

Teškoće će trajati skoro godinu dana dok Lundy ne bude poslana u radnu jedinicu Kommando blizu Weimara – koju je ruska vojska oslobodila u aprilu 1945. godine.

Prošlo je skoro 15 godina nakon Lundynog oslobođenja prije nego što je počela govoriti o svojim iskustvima, govoreći pred francuskim i njemačkim studentima.

Nikad se nije vratila u Ravensbruck, kazavši da je njen povratak u Francusku čisto “čudo”.

Povodom njenog 100. rođendana odata joj je počast drugog najvišeg nivoa Legije časti, onu Velikog oficira.

Gradonačelnik Épernaya Franck Leroy rekao je na Facebooku da je Lundy “predstavljala čast Francuske u najmračnijim satima naše historije”.

Leroy je pohvalio njenu “nevjerovatnu posvećenost dužnosti sjećanja”.

Ona se “zalagala za francusko-njemačko pomirenje, što je smatrala izuzetno važnim”, rekao je on.