Preminula glumica Rada Đuričin

U Beogradu je u srijedu preminula Rada Đuričin, jedna od najznačajnijih jugoslovenskih i srpskih glumica i dugogodišnja članica ansambla Jugoslovenskog dramskog pozoršta, prenose mediji u regiji.

Tokom svoje duge karijere, igrala je i u predstavama Narodnog pozorišta u Beogradu, Ateljea 212, Zvezdara teatra, KPGT-a, Bitef teatra, Malog pozorišta Duško Radović, Narodnog pozorišta u Nišu i u Užicu, Madlenijanuma, i drugih, manjih i nezavisnih pozornica.

Najviše uloga, preko četrdeset, odigrala je na scenama svoje kuće, u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, u predstavama kao što su bile: R. Petrović “Sabinjanke” (1959), Dž. B. Šo “Nikad se ne zna” (1960), F. M. Dostojevski “Krotka”, A. Strindberg “Gospođica Julija” (1961), F. G. Lorca “Dona Rosita” ili “Govor cveća” (1962), Molijer “Tartif” (1964), N. V. Gogolj “Mrtve duše” (1965)  i dr.

Radojka Rada Đuričin je rođena 31. maja 1934. u Vršcu, gdje je završila osnovnu školu i gimnaziju. Studije glume upisala je 1954. na akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, u klasi profesora Josipa Kulundžića, zajedno s Radmilom Andrić, Nikolom Simićem, Ružicom Sokić, Batom Živojinovićem.

Glumu je diplomirala 1958, a sljedeće godine i jugoslovensku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu.

Debitirala je 1958, ulogom Ane Frank u predstavi “Dnevnik Ane Frank” Narodnog pozorišta u Beogradu.

Članica ansambla Jugoslovenskog dramskog pozorišta bila je od 1958. do 1998. godine.

Rada Đuričin ostvarila je veliki broj uloga i u drugim medijima, u skoro trideset igranih filmova i u pedeset televizijskih produkcija. Film “Osma vrata” donio joj je Debitantsku nagradu na Filmskom festivalu u Puli 1959. godine, a Nagradu za epizodnu ulogu u filmu “Parlog” dobila je na Filmskim susretima u Nišu 1974.

Dobitnica je brojnih priznanja za doprinos kulturi i razvoju gradova u Srbiji.

Ukazom Predsjednika Republike Srbije, 2018. godine, Rada Đuričin je dobila Zlatnu medalju za zasluge.

Napisala i objavila dvije knjige: “Tajna crne ruke: dnevnik jedne glumice” (1999) i “Moje monodrame” (2005).