Vlastimir Mijović
“Pobunjenici” opet bockaju Bakira Izetbegovića
Senad Šepić, Šemsudin Mehmedović i Salko Sokolović ove sedmice su Bakiru Izetbegoviću uputili “pismo upozorenja” i time pokazali da, ipak, nisu odustali od svoje “pobune” započete u avgustu prošle godine
Nema stranke bez unutrašnjih trzavica, rivaliteta, disidenata, ali i povremenih raskola sa širim posljedicama. Nešto tako sada je na sceni u SDA, u kojoj trojica dugogodišnjih visokih funkcionera te stranke, izgleda, ne odustaju od svojih kritika na račun rukovodstva SDA i poteza koje ono vuče na političkom, a posebno na kadrovskom planu.
Senad Šepić, Šemsudin Mehmedović i Salko Sokolović ove sedmice su Bakiru Izetbegoviću uputili “pismo upozorenja” i time pokazali da, ipak, nisu odustali d svoj “pobune” započete u avgustu prošle godine. Jako oštre kritike na račun predsjednika stranke i smjera kojim ona ide tada je potpisao i bivši ministar sigurnosti Sadik Ahmetović.
Izostanak svog potpisa on nije objasnio, ali izgleda da je nezadovoljni kvartet sad postao trio. Time je malo izgubila na širini ova njihova “pobunjenička” misija, ali je, s druge strane, dobila na intenzitetu. Ispostavlja se da je za desetak mjeseci, tokom kojih su iznošene tvrdnje da su se pomenuti “otpadnici” primirili, žar je ipak bio samo prigušen. Problem se sklonio pod tepih, ali očito da nije nestao.
Pomenuti trojac u svom novom “pismu upozorenja” u suštini ponavlja sve ono što su i ranije isticali u prvi plan, s dodatkom kritičkih opaski na nemoć SDA da ponudi i dođe do zadovoljavajućeg rješenja u “slučaju Mostar”. U svom odgovoru, šef stranke Izetbegović odbacuje sve napisane zamjerke, posebno one koje se odnose na rad rukovodstva SDA i njenog doprinosa koalicionim vladama u BiH i entitetu Federacija BiH.
“Pobunjenike” on tretira kao osvetnike, koji su na ovakvo djelovanje motivisani činjenicom da na prošlom kongresu SDA nisu izabrani u najuže rukovodstvo. Izetbegovića najviše bole primjedbe na njegovo loše liderstvo i “privatizovanje” stranke u koju su, kako pišu “pobunjenici”, na vrh isplivali “ljudi koji su bezlični, koji nemaju hrabrosti“, da su „principi vođenja kadrovske politike familijarno-interesni“, da se dovode „poslušnici bez ikakvog znanja i iskustva”. Šepiću, Mehmedoviću i Sokoloviću šef stranke zamjera što tako oštre ocjene ne ilustruju imenima ljudi na koje se te kvalifikacije odnose.
No, i on i javnost dobro znaju o kome se radi, o rođačkim i privatnim klanovima kojim se okružio Izetbegović. Zna javnost i da su te primjedbe tačne, bez obzira šta je, pa i osvetničko, potpisnike motivisalo da napišu pismo puno jeda i gorčine.
Zna se i da se Izetbegoviću puno zamjera na protežiranju supruge, čije su sposobnosti daleko ispod nivoa funkcija koje su joj dodijeljene na poslovnom planu, ali i njenim uvlačenjem u organe SDA, sa krajnjim ciljem da ona 2018-te godine zamijeni svog muža na poziciji u Predsjedništvu BiH.
U svakom slučaju, SDA je, u predvečerje lokalnih izbora, doživjela potres koji može puno da je košta. U nekim dijelovima BiH su Šepić, Mehmedović i Sokolović veoma uticajni, a nemjerljiv je značaj činjenice da su sva trojica zastupnici SDA u Parlamentu BiH. Slijedi li i njihovo zvanično istupanje iz stranke i odbijanje “poslušnosti” u Parlamentu, još je teško prognozirati, kao i mogući nastavak “pisama” koja bi, ovaj put, stigla od federalnih zastupnika.
I tamo je njih nekoliko davalo signale da misle slično trojcu koji se otvoreno pobunio. Time bi bunt poprimio razmjere vrlo opasne po stabilnost SDA. Sljedeći potez je na buntovncima. Ukoliko ostanu dosljedni, to će izazvati snažan raskol u stranci, koja i inače prednjači u BiH po unutarstranačkim sukobima.
Oni su prvo doveli do formiranja Silajdžićeve stranke (1996.g.), a kasnije i A-SDA, koja ima snažnu ulogu u Bosanskoj krajini. Na pomolu je vjerovatno nešto tome slično. Izvedbu i posljedice možda i nećemo vidjeti na oktobarskim lokalnim izborima, ali na opštim, 2018-te godine, hoćemo sigurno.