Ovakvoj Republici Srpskoj odgovaraju ovako (ne)obrazovani stanovnici

Ministrica prosvjete i kulture Republike Srpske Natalija Trivić poslala je 6. juna 2019. godine tada predsjedavajućem Predsjedništva BiH Miloradu Dodiku „Mišljenje na prijedlog Sporazuma o PISA 2021“ u kojem pored ostalog kaže:

Za pravog Srbina ovaj zaključak je više nego logičan, em napisan na ćirilici, em nam se djeca neće nervirati zbog testiranja, em rezultati neće biti prikazani sumarno tj. na nivou BiH, em je Republika Srpska nezavisni obrazovni subjekt koji treba da samostalno učestvuje na PISA i PRLS testiranju.

Pa dobro Puhalo u čemu je problem?

Ako izuzmemo ćirilicu kojom je mišljenje napisano u svemu ostalom. Krenimo redom.
Uživajući u svom konstitutivnom ludilu vlast Republike Srpska odbija da učestvuje u međunarodnom istraživanjima i procjeni znanja i vještina svojh učenika iz čitalačke pismenosti, matematičke pismenosti i pismenosti iz prirodnih znanosti i na taj način dobiju povratnu informaciju gdje se naša djeca nalaze kada se radi o sposobnostima učenika da primijene usvojena znanja i vještine u životnim situacijama.

Znam sada će pravi Srbin reći, ne, mi želimo da učestvujemo u istraživanju, ali ne kao BiH već kao Republika Srpska. To nema veze sa politikom, reći će on, već sa željom da dobiju što je moguće relevantnije podatke za Republiku Srpsku, jer se obrazovni sistem Republike Srpske razlikuje od obrazovanja u Federaciji BiH.

Ako pogledate rezultate međunarodnog PISA istraživanja iz 2018. godine, vidite da je u njemu učestvovalo 76 država i da se BiH nalazi na 64 mjestu. Znači, u ovom istraživanju učestvuju države, a ne entiteti, pokrajine ili distrikti. Izuzetak su Makao i Hong Kong, čiji su rezultati impresivni i posebno prikazani, iako su sada dijelovi Kine.

Za samostalno učestvovanje u istraživanju argument „Republika Srpska nezavisni obrazovni subjekt“ nije mnogo važan. Prije svega PISA ne istražuje planove i programe, kao što je već rečeno, već primjenu znanja u konkretnim životnim situacijama. U SAD, koja se sastoji od 50 država i jednog distrikta, ima više od 50 obrazovnih sistema međusobno nezavisnih, ali eto oni u PISA istraživanju učestvuju pod jednom zastavom.

Slično je i u Njemačkoj, gdje je obrazovanje u nadležnosti republika, a škole imaju autonomiju da odlučuje koje će udžbenike koristiti i kakav će nastavni plan provoditi. Tokom sadašnje pandemije škole su imale slobodu da samostalno organizuju nastavu u skladu sa svojim mogućnostima i vizijama. Slična je sutuacija i u Velikoj Britaniji.

Ali džaba to pričati vlastima Republike Srpske, njima je važniji prenos nadležnosti od kvaliteta obrazovanja.

Treba naglasiti da postoji mogućnost da Republika Srpska sazna svoje pojedinačne rezultate sa PISA testiranja, samo bi za početak trebala da prestane da se bavi politizacijom svega toga i počne slušati stručnjake.

Vlasti Republike Srpske su uspjele, po ko zna koji put, da jedno životno pitanje, ovaj put obrazovno, pretvore u etničko i kao takvo iskoriste za prikupljanje političkih poena.

E, sada dolazimo do poente.

Da li Miloradu Dodiku, ili bilo kojem političaru u Republici Srpskoj, odgovara da ima funkcionalno pismene građane? Naravno da ne, jer to bi značilo da mora vladati građanima koji:

– prepoznaju ono što ne znaju,
– imaju sposobnost da razluče relevantne od nerelevantnih informacija,
– tolerišu i cijene različitosti i grupni rad,
– žele da budu nezavisni i da sami određuju svoje životne prioritete,
– bore se za svoje interese.

Naravno da im nije stalo da imaju takvog građanina, jer koga bi onda plašili, koga bi lagali, koga bi pljačkali?

Prema popisu iz 2013. godine u Republici Srpskoj je živjelo 368 507 ili 31,5% osoba koji imaju završenu osnovnu školu ili manje od nje. Oni su idealni građani za svakog političara i zašto bi onda bilo šta mijenjali?

“Svi stavovi, mišljenja i zaključci koji su izneseni u kolumni ne odražavaju nužno stav i mišljenje online magazina Fokus.ba, već isključivo autora.“