Državni udar u Republici Srpskoj je udar na inteligenciju njenih građana

Neposredno nakon Nove godine, tačnije 3. januara, predsjednik SNSD-a i srpski član Predsjedništva BiH Milorad Dodik je dao intervju za beogradske dnevne novine Alo u kojem je prvo pitanje novinarke Jelene Đondović bilo je…

„Jedan od učesnika skupa „Pravda za Davida“ otvoreno je rekao da se tog 30. decembra spremao državni udar?“

Na ovo pitanje je Dodik odgovorio „Neki od njih su organizovali tajne sastanke, za koje smo tek saznali od njihovih učesnika, na kojima su planirali kako da se zauzmu institucije Republike Srpske i da, po njihovoj terminologiji, izvrše državni udar i pokušaju da preuzmu vlast. Oni su nakon tog 30. suočeni s odlučnim odgovorom državnih institucija koje nisu dozvolile da to prođe bez reakcija, pa su pobegli, kao što je i Davor Dragičević. To nam pokazuje da on beži od saznanja da je prekršio zakon. I neki drugi se skrivaju i kriju druge, ali se oglašavaju preko društvenih mreža, tako smo i saznali za priču o državnom udaru.“

Da sve to nije zajebancija pobrinula se policija Republike Srpske koja se oglasila nakon proslavljenih svih pravoslavnih praznka, tačnije 15. januara, saopštenjem u kojem se kaže…

„Policijski službenici Policijske uprave Banja Luka podnijeli su danas Tužilaštvu RS-a izvještaje protiv tri osobe osumnjičene za “državni udar”. Izvještaji su podneseni protiv zastupnika PDP-a u NSRS-u Draška Stanivukovića, Davora Dragičevića i aktiviste “Pravda za Davida” Željka Dabića. Izvještaji su podneseni zbog sumnje da su izvršili krivično djelo pozivanje na nasilnu promjenu ustavnog uređenja Republike Srpske.“

Ako zanemarimo činjenicu da Republika Srpska nije država, a samim tim izvođenje državnog udara nije moguće, biće interesantno vidjeti kako se sve ono što se dešavalo 30. decembra 2018. godine uklapa u definiciju državnog udara.

Državni udar (Dragan Simeunović (2002). Teorija politike. I dio, Udruženje nauka i društvo, Beograd, str. 170.) je prostorno usko, na centar političke moći, odnosno sjedište vlasti ograničena nasilna zavjerenička vojno-politička akcija, koju radi iznenadne neustavne totalno-aberativne promjene u poziciji nosilaca vrhovne izvršne vlasti u jednoj zemlji planira i u veoma kratkom vremenskom roku izvodi ograničen broj aktera iz redova nosilaca državne vlasti, uz pomoć nacionalnih oružanih snaga i obaveštajnih struktura, bez stvarnog učešća masa i pored izmene režima, s izraženom tendencijom opstajanja prevratničke akcije u okvirima postojećeg društveno-političkog uređenja, kao i njegove zaštite.

Vidite kako nauka zajebano opisuje državni udar, ali kada to raščlanimo na proste faktore sve postane mnogo jasnije.

Nasilna akcija na sjedište vlasti

Za svih 300 dana protesta grupe „Pravda za Davida“ nismo imali bilo kakvo nasilje na Trgu Krajine ili ulicama Banjaluke. Nasilja nije bilo ni 25. decembra, niti 30. decembra u Banjaluci, pogotovo nije bilo bilo kakve akcije na sjedište institucija vlasti. Sjediše vlasti u Republici Srpskoj je u Bakincima, a uvijek se protestvovalo u Banjaluci. Čak je i policija naglasila da nije bilo nasilja, već „pozivanje na nasilnu promjenu ustavnog uređenja Republike Srpske.“ Priznajem da je Haris Džinović institucija, ali nije spomenut u Dejtonskom sporazumu, a mi u Republici Srpskoj se držimo samo slaova Dejtona.

Vojno-politička akcija

Tog 30. decembra na ulicama Banjaluke bili su i građani i policija. Građani su na ulici tražili „istinu i pravdu“, a policija je čuvala vlast ili kako oni kažu ustavno-pravni poredak. Znači i ako je bilo neke akcije to je bila akcija državnih struktura protiv građana koji su se bunili protiv održavanja koncerta Harisa Džinovića.

Akteri su iz državne vlasti, oružene snage ili obavještajne strukture

Da bi se desio državnu udar potrebno je učešće državne vlasti, oružanih snaga ili obavještajnih struktura, tokom dešavanja 30. decembra ove strukture su bile na strani vlasti i nijednog trenutka nije postojala opasnost po institucije sistema.

Na kraju ovoga teksta sasvim je jasno da se Milorad Dodik, vlasti u Republici Srpskoj i mediji koje kontrolišu vlasti plasirajući teze o državnom udaru, vrše udar na inteligenciju stanovnika Republike Srpske.

“Svi stavovi, mišljenja i zaključci koji su izneseni u kolumni ne odražavaju nužno stav i mišljenje online magazina Fokus.ba, već isključivo autora.“