Mitovi o jedincima: Jesu li zaista asocijalni i sebični?
Djeca koja odrastaju bez braće i sestara nikad ne nauče dijeliti, nemaju razvijen osjećaj empatije, razmaženi su i uvijek grabe sve samo za sebe.
Ovo su samo neki od stereotipa koji neopravdano prate djecu koja odrastaju u porodicama u kojima nema mlađe ili starije djece. Psihologinja Susan Newman kaže da su i danas najčešći mitovi oni koji kažu da je jedino dijete u porodici razmaženo, agresivno, nesocijalizirano ili usamljeno. Tako je mit o tome da su jedinci razmaženi vjerovatno najrasprostranjeniji. Ipak, da tome nije baš tako ide u prilog i činjenica da prilično razmažene djece ima i u porodicama s više djece.
Newman, autorica knjige o zadaćama roditeljstva s jednim djetetom, kaže da su brojna istraživanja posljednjih 30 godina opovrgla mitove o jedincima te da se oni ne razlikuju u ponašanju od vršnjaka. Njihovo ponašanje, naime, najvećim dijelom zavisi o odgoju.
Dugo se smatralo da su jedinci manje komunikativni od druge djece jer nemaju braće, međutim ta djeca se komunikološki gledano najnormalnije razvijaju jer komuniciraju s drugom djecom u parku, vrtiću, školi ili tokom igranja.
