U Muzeju književnosti
Promocija četiri knjige prof. dr. Mirze Mejdanije 2. juna u Sarajevu
Promotori su prof. dr. Snežana Milinković sa Fililoškog fakulteta univerziteta u Beogradu, prof. dr. Ismail Palić i dr. Mirela Boloban, oboje sa Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu.
U Muzeju književnosti i pozorišne umjetnosti BiH 2. juna 2022. U 19 sati biće promovirane četiri knjige prof. dr. Mirze Mejdanije: “Prikaz društva u književnosti italijanskog neorealizma”m “L’immagine della società nella letteratura del neorealismo”, “Simbolika i mit u djelima Cesarea Pavesea” i “Sulle due sponde dell'Adriatico. Il viaggio critico di Jasmin Džindo”.
Promotori su prof. dr. Snežana Milinković sa Fililoškog fakulteta univerziteta u Beogradu, prof. dr. Ismail Palić i dr. Mirela Boloban, oboje sa Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu.
U knjigama Prikaz društva u književnosti italijanskog neorealizma i L’immagine della società nella letteratura del neorealismo italiano Mirza Mejdanija nudi zanimljivo, podsticajno i nadasve britko tumačenje, kao i pregled, odnosa književnosti i društva u italijanskim romanima nastalim polovinom XX stoljeća, tačnije, od tridesetih godina do sredine pedesetih. Taj ključni, ali i bolni period italijanskog savremenog društva, iznjedrio je književno-umjetničku orjentaciju koja se prepoznala u odrednici „neorealizam“. Polazeći od romana Elija Vittorinija i Cesarea Pavesea, preko A. Moravije, I. Silonea, B. Fenoglia, mladog Itala Calvina, tragično-herojskog Prima Levija i „buntovničkog“ Pazolinija, a sve kroz prizmu filozofskih promišljanja Antonija Gramscija čijim se stavovima ovaj ekskursus i otvara, Mirza Mejdanija uspijeva da pokaže i dokaže da je „neorealizam“ izmeštajući tematski fokus, u prevazilaženju jaza između intelektualca-književnika i stvarnosti, u prvom redu morao da se suoči s pitanjem novog jezičkog izraza i nove narativne tehnike.
U knjizi Simbolika i mit u djelima Cesarea Pavesea autor se odvažno i vješto uhvatio u koštac i sa središnjim poetskim nukleusom slavnog, a i tragičnog italijanskog pisca i intelektualca, a posredno i s ključnim pojmovima prelomnog trenutka u historiji savremene italijanske književnosti koja, kako sam autor naglašava u uvodnim napomenama, pokušava da nadiđe i prevaziđe društvene i socijalne raspolućenosti koje su se ugradile i u samu književnost.
Kako bi što cjelovitije prikazao opus Cesarea Pavesea, a i dokazao da samo cjelovito sagledan pruža pravu sliku o književnim, društvenim i moralno-filozofskim pogledima italijanskog autora, M. Mejdanija u svojim jezgrovitim, ali rječitim analizama počinje od ranih djela Pavezeovih, od poezije Južna mora, preko novela Avgustovski odmor, da bi u II poglavlju, naslovljenom Koncept mita i simbolike, pozivajući se na samog autora, ustvrdio da „realnost“ i „realističnost“, sa svojim konkretnim činiocima, u svojoj povezanosti poprimaju, same po sebi, simboličnu dimenziju. Autobiografizam M. Mejdaniju vodi do razmatranja motiva djetinjstva i mitova djetinjstva (u poglavlju Otkrivanje djetinjstva i njegovih mitova), gde usredsređenost na taj motiv ne biva označen kao bijeg od realnosti, već etička potreba, nagon za samospoznajom. Kao bitan momenat književnog stvaralaštva Pavesea, koji duboko prožima njegov opus i nikako izolovan, M. Mejdanija izdvaja Dijaloge s Leucò. Oni su, po M. Mejdaniji, i uzdizanje piščevih mitova na nivo univerzalnog i pokušaj razjašnjavanja i davanja univerzalne važnosti vlastitom osećaju svijeta. Ne čudi, stoga, što se „priča“ o simbolima i ličnim i univerzalnim mitovima Cesarea Pavesea završava razmatranjem Mita i historije u njegovom djelu, koje se kreće između granica što ih postavljaju „Kuća na brežuljku“, kao odbijanje angažmana, i „Đavo na brežuljcima“ kao nemogućnost radosti, slavlja.
Knjiga Sulle due sponde dell'Adriatico. Il viaggio critico di Jasmin Džindo autora Mirze Mejdanije, Giuseppea Polimenija i Ane Lalić, je posvećena naučnom djelu poznatog sarajevskog italijaniste, rahmetli profesora Jasmina Džinde. Sastoji se, osim uvoda, od šest glavnih dijelova od kojih jedan donosi sjećanja na rahmetli profesora Džindu, a preostalih pet posvećeno je analizi njegovih objavljenih knjiga. Rukopis je vrijedan doprinos rasvjetljenju uloge i značaja Jasmina Džinde i njegova djela u italijanistici, a posebno u kontekstu Bosne i Hercegovine i razvoju toga naučnog područja u njoj.