Ostaje nam Kulenovićevo veliko djelo

Smrću akademika Tvrtka Kulenovića cjelokupna akademska, kulturna i umjetnička zajednica ostale su bez jednog od svojih najistaknutijih članova. Bio je izuzetno omiljen i voljen od svojih studenata i kolega. Ostaje nam njegovo veliko djelo i ponos jer smo imali čast i sreću da ga poznajemo, saopćeno je iz Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine (ANUBiH).

Istaknuti teatrolog i književnik, profesor emeritus Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu i redovni član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine akademik Tvrtko Kulenović preminuo je 13. aprila u Sarajevu.

Datum i vrijeme komemoracije i sahrane akademika Tvrtka Kulenovića bit će objavljeni naknadno.

Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine uputila je izraze najiskrenijeg najdubljeg saučešća porodici, prijateljima i saradnicima uvaženog akademika Tvrtka Kulenovića.

Akademik Tvrtko Kulenović je rođen 1935. godine u Šapcu, gdje je završio osnovnu školu, a gimnaziju je završio u Sarajevu. Diplomirao je jugoslavensku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Poslije završetka studija radio je u Narodnoj i univerzitetskoj biblioteci u Sarajevu, gdje je ostao do 1968, kada je postao dramaturg Drame Narodnog pozorišta u Sarajevu. Od 1965. do 1967. godine boravio je na Osmania University u Hyderabadu (Indija), gdje je studirao klasičnu indijsku i azijsku estetiku, posebno pozorište. Od januara do juna 1971. godine na Istituto del Teatro, Università di Roma, izučavao je commediju dell’arte i njene veze s azijskim pozorištem. Godine 1971. izabran je za asistenta na novootvorenom Odsjeku za komparativnu književnost, teatrologiju i bibliotekarstvo Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Novembra 1974. doktorirao je s temom Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog pozorišta na Filozofskom fakultetu u Sarajevu te je 1975. godine biran u zvanje docenta, 1980. godine u zvanje vanrednog profesora i 1983. godine u zvanje redovnog profesora na Odsjeku za opštu književnost i bibliotekarstvo. Predavao je na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, Akademiji umetnosti u Novom Sadu i Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. U dva navrata, 1981. i 1987. godine, boravio je i predavao u okviru Fulbrightove fondacije u SAD (Rutgers University, University of Florida). U periodu od 1999. do 2003. godine bio je direktor Narodnog pozorišta u Sarajevu.

Objavio je nekoliko stotina tekstova, od kojih sedamdesetak iz oblasti teatrologije, i knjige: Indija i umjetnost; Čakra – Istok Zapadu danas; Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog teatra; Lektira; Umetnost i komunikacija; Pozorište Azije; Lektira II; Galerije, Lektira III te Rezime iz oblasti teatrologije i književne i umjetničke teorije i kritike. Iz oblasti proznog književnog stvaralaštva (romani, putopisi, pripovijetke i radiodrame) objavio je: Odanost jugu; Putovanje; Pejsaži zrelog doba; Karavan; Kasino; Mehanika fluida; Čovekova porodica; Istorija bolesti i Jesenja violina; Majka voda; Trag crne žuči; Glasovi: radiodrame; Vrata koja se njišu.

Napisao je pet radiodrama. Radiodrama Smrt na fotografiji proglašena je za najbolji radiodramski tekst Jugoslavije na Festivalu radija u Ohridu 1989. i predstavljala je Jugoslaviju na festivalu Prix Futura u Berlinu iste godine, a radiodrama San o staklu predstavljala je BiH na istom festivalu 1994. Za potrebe Narodnog pozorišta u Sarajevu preveo je dramu Henrija Rousseaua – Carinika Osveta ruske sirotice, koja je u režiji Želimira Oreškovića dobila Zlatnu masku Festivala malih i eksperimentalnih scena Sarajeva 1969, i dramu Georgesa Shéhadéa Povratak iseljenika koja nije izvođena. U toku rata 1992–1995, osim romana Istorija bolesti, knjige Rezime i radiodrame San o staklu, uradio je i poetsko-dokumentarni film Smrt u Sarajevu. Film je na festivalu dokumentarnog filma “Joris Ivens” u Amsterdamu dobio treću nagradu publike.

Dobio je Šestoaprilsku nagradu Sarajeva 1975, Nagradu Udruženja književnika BiH 1983, Dvadesetsedmojulsku nagradu BiH 1989, Nagradu Društva pisaca BiH 1994. te nagradu Fonda Otvoreno društvo za najbolji roman 2000. godine.

Za dopisnog člana ANUBiH izabran je 1995, a za redovnog 2005. godine.